vrijdag 1 oktober 2010

Las Vegas... here we come!

Rond 9 uur Arizona tijd vertrekken we uit Kanab en gaan op weg naar Las Vegas, zo'n 3 1/2 uur rijden. Dat vinden wij te snel, dus ook vandaag doen we de rit met een omweg.

Van Kanab rijden we naar Zion National Park. Hier zijn we ook al een aantal keren geweest, dus rijden we er alleen maar door heen. Niet omdat we niets beters te doen hebben, maar dit is de doorgaande weg en de enige weg in het park die je met eigen vervoer mag rijden. Wil je echt het park in, dan moet je een shuttle bus nemen.

Al de hele zomer werkt men aan de doorgaande weg. We weten dus dat het enigszins vertraging kan opleveren. Maar we hebben geluk. Zodra we het park inrijden, kunnen we doorrijden. Alleen gaat dit met een gangetje van zo'n 15 mile per uur.
Ook bij het Visitor center stoppen we niet. Het is ongelooflijk druk in het park en voordat je het weet ben je een half uur aan het zoeken naar een parkeerplek. We rijden het park dus weer uit en Springdale in.
Hier maken we meteen een pitstop om ons tekort aan cafeïne aan te vullen! Door het gebrek vergeet Monique een dubbel shot te bestellen, maar dat maakt niet uit. We krijgen een 'normale' cappucino en dat is meteen de beste die we deze vakantie hebben gekregen!

We rijden een stukje verder tot we bij een parkje komen waar picknicktafels staan en besluiten hier een broodje te eten. Daarna gaan we snel verder en komen onder andere door Hurricane, een plaatsje wat een aantal jaren gelee nog niets voorstelde, maar inmiddels een stad begint te worden.
Uiteindelijk komen we bij de I15 en in plaats van naar het zuiden rijden we eerst naar het noorden. We willen namelijk de achterkant van Zion bezoeken: de Kolob Canyon.

Jammer genoeg zit het ons niet mee. Des te dichter we bij dit park komen, des te mistiger lijkt het te worden. Heel vreemd, want het is een stralende zomerse dag met temperaturen hoog in de 80 graden Fahrenheit.
Zodra we de ramen opendoen ruiken we het al. Er is ergens brand.
We lopen het Visitor center binnen en een stel voor ons vraagt waar de rook vandaan komt. Die komt vanuit Beaver, een stuk noordelijker. We hopen dat het voor ons uitzicht op het park niet uitmaakt, maar we zien wel dat de wind precies verkeerd staat.

Toch gaan we het park in en hopen er het beste van. We kijken uit op gigantische rotsformaties, waar toch regelmatig stukken vanaf breken. Ook leze we dat er op sommige plekken watervallen zijn, die vaak maar een paar minuten duren. Door de droogte in het gebied wordt het water vaak al opgenomen door de aarde voordat het naar beneden kan storten. Zo zien we maar weer, we leren ook nog wat!

De rit door het park is maar 5 mile en voordat we het weten komen we aan het eind. Hier kunnen we nog een hike doen naar een uitkijkpunt, maar het is vreselijk heet, rokerig en we zien het niet zitten om te gaan wandelen. Hoe kort die ook duurt.
We rijden weer naar de uitgang en gaan de I15 op naar het zuiden. Op naar Vegas, baby!
De rit vordert gestaag en voordat we het weten, rijden we Arizona binnen. De snelweg kronkelt zich een weg tussen de bergen door. Monique wil een paar foto's maken vanuit de auto en doet dat via het dak. Ik steek mijn ene hand door het dak en verwacht een lekker koel briesje te voelen.... NOT! Het is heet en ik kijk direct op het dashboard en zie tot mijn schrik dat de temperatuur in hele korte tijd 13 graden is gestegen tot 97 graden!
Des te verder we Arizona inrijden, des te warmer wordt het en op het moment dat we Nevada in rijden, zie ik de temperatuur oplopen tot 105 graden Fahrenheit, En dat voelt heet, zo merken we als we onze traditionele stop maken in Mesquite. Hier gaan we altijd een koffie halen bij de Starbucks en zodra we de auto uitstappen voelen we de hitte op ons vallen. De zon prikt gewoon op onze huid!
Nadat we een bakkie leut hebben gehaald, rijden we snel verder naar Las Vegas. In de verte zien we de Stratosphere Tower opdoemen, maar het is te heiig om een foto te maken. Ineens verandert de snelweg van een 4-baansweg in een 10-baansweg! En de drukte om ons heen... dat is altijd schrikken als je gewend bent om op 2-baans wegen te rijden...

Zonder brokken bereiken we het hotel waar we ons een ongeluk zoeken naar de parkeergarage. Op een gegeven moment ben ik het zat en rij naar Valet parking. Dat hebben we nog nooit gedaan en voor alles is een eerste keer, toch?!
We laten de auto achter en denken totaal niet aan het navigatiesysteem, de I-pods en de GPS! Ook laten we de ramen wagenwijd open staan.

Als we hotel inlopen om in te checken komen we in een hal zo groot als het centraal station in Utrecht! Het staat stampvol met mensen die ook moeten inchecken, maar gelukkig zijn er heel veel balies open. Monique regelt een kamer met stripview en we kunnen naar boven.

Het is niet zo'n mooie kamer als vorig jaar in Encore, maar het voldoet prima voor de komende dagen. We gooien onze spullen neer, Monique kleedt zich om en we gaan weer naar buiten. Na bijna 3 weken in de natuur, hebben we dringend behoefte aan winkelen! Als eerste gaan we naar Fry's Electronics, maar daar vinden we niets van onze gading, maar op de weg daar naartoe heeft Monique een Mac store gespot en daar slagen we zeker wel!

Hierna gaan we nog even naar een van de vele outlets en ook daar slagen we goed en we laten de rest van de winkels met rust. Tenslotte moeten we nog wat te doen hebben de komende dagen.
Behalve winkelen staat er nog het een en ander op het programma, want ook in Las Vegas is genoeg te doen, maar alles valt en staat met de temperatuur. Voorlopig blijft de temperatuur rond de 100 graden en meer....

1 opmerking: