Cathedral Valley Loop en Little Egypt

Vanmorgen ging om kwart voor 6 de wekker! Kwart voor 6! Je leest het goed. We willen weer een keer een zonsopgang zien en moeten dus vroeg weg.
Monique staat als eerste op. Is zij normaal gesproken degene die in denial is, vandaag ben ik het! Maar het enige dat zij doet is de fan uitzetten, het koffie apparaat aanzetten om daarna haar bed weer in te duiken! Het is dan ook erg frisjes in de cabin.

Uiteindelijk lonkt die mooie zonsopgang toch en staan we allebei op. Monique wil weten hoe koud het buiten is en die vindt het erg koud! Ik ga pas naar buiten als ik helemaal klaar ben en trek meteen mijn jack aan. Komt die ook nog eens van pas...

Inmiddels begint het al te schemeren en we gaan snel op weg. Maar in de haast zien we de afslag niet die we moeten hebben! Da's balen, want nu moeten we een stuk terug rijden.

We zijn op weg naar een vrij onbekend gebied in Capitol Reef National Park, de Cathedral Valley Loop. De loop kun je op twee punten starten. Bij de rivier de Ford en een paar mile verderop. We hebben gekozen voor het tweede startpunt, omdat we daar de zon in de rug zullen hebben. Het enige is dat je de rivier moet oversteken. Staat daar geen water in, dan is het geen probleem. Maar wij zijn gisteren al gaan kijken bij de rivier of we 'm kunnen oversteken, maar helaas. Hij staat vol met water. Dat houdt ons niet tegen, het betekent alleen dat we terug moeten rijden naar het punt waar we ook begonnen zijn.
Omdat we te ver zijn gereden, missen we natuurlijk de zonsopgang, maar het gaat een stralend mooie dag te worden, met een strakblauwe hemel en daar doen we het ook wel voor.

We rijden de trail op en ik bedenk me dat ik heb vergeten te checken of we hier een high clearance voor nodig hebben, maar zo bedenk ik me, als het niet gaat, kan ik altijd terug. Af en toe zitten een er een paar rotstukken tussen, maar over het algemeen vorderen we gestaag.

Op een gegeven moment komt de start van de loop in zicht en lijkt het wegdek iets beter te worden. Maar dat blijkt maar uiterlijke schijn te zijn...
We rijden door rul zand en dat is toch klote! Heel zwaar en niet prettig rijden. Ik ben blij met de AWD (All wheel drive), want met een 2x2 hadden we allaaaaang vastgezeten.

Toch rijden we stug door. We zijn hier niet voor niets gekomen. Het eerste punt dat we bereiken is bij de twee tempels: Temple of the Sun en Temple of the Moon.

Temple of the Moon

Temple of the Sun

Daarna rijden we weer verder naar Glass Mountain. Hier moeten kristallen in zitten, maar we nemen niet de moeite om dit van dichtbij te gaan kijken.

We rijden weer verder en over dezelfde pokkeweg komen we aan bij Gypsum Sinkhole. Hier sta ik twee tellen in een gigantisch gat te kijken. Spannend...

We stappen weer in en rijden verder door zand en over keien, die zo nu en dan de onderkant van de auto raken, naar Overlook Point. Zo mogelijk wordt de weg hier nog slechter en heel voorzichtig rij ik de berg op.

Bij de overlook hebben we een prachtig uitzicht over de valley. Als ik naar de andere kant kijk, zie ik de helling van Scenic Byway 12. Daar zullen we morgen (weer) rijden.
Ik zeg tegen Monique dat ik terug wil naar de UT 24. Na een paar uur bereiken we heelhuids de hoofdweg weer. Pfff... dat hebben we ook weer achter de rug.

Het is pas rond 12 uur en we gaan terug naar de cabin om rustig te kijken wat we verder gaan doen. Ik pak de atlas van Utah en ga toch weer op zoek naar Little Egypt. Na wat turen op de kaart, vind ik het weer. Het blijkt helemaal niet te liggen aan de UT 24, maar aan de 95!

Snel gaan we weer op weg en zowaar in een keer rijden we naar Little Egypt. Het heeft wel wat weg van Goblin Valley, alleen is het veel kleiner. De reden waarom het Little Egypt is genoemd, is omdat de ontdekkers de vormsels vonden lijken op de tempels van Egypte... Nu heb ik veel fantasie, maar die tempels zie ik er niet zo in... Wel hele andere dingen...

Allebei vinden we het een beetje tegenvallen en we rijden terug richting de cabin. Als we in Fruita district komen, begint Monique te zeuren dat ze nooit een foto mag maken van Beh..-dinges cabin. Acuut stop ik daar, zodat we kunnen lezen dat in 1882 een gezin van 10 mensen in de cabin woonden! Ongelooflijk! Monique maakt haar foto en we rijden door.

Bij de Fruita school zegt Monique opnieuw dat ze nooit een foto mag maken, dus ook hier stop ik direct! Hierna rijden we nog even naar het begin van Capitol Reef, zodat ze daar ook nog een foto kan maken van de boomgaard en van Castle Rock.

Hierna gaan we naar de cabin om nog wat te relaxen. Ik plof op mijn bed neer met mijn voeten bungelend over de rand en Monique loopt even naar het winkeltje. Een half uurtje later komt zij terug en schrik ik wakker...