Life is good!

We hebben vannacht goed geslapen en staan fris en fruitig weer op! Rond half 8 gaan we ontbijten en daarna gaan we op pad richting West Fork Trail. Deze trail is een van de meest bekende dag hikes in Amerika en ligt op ongeveer 10 mile van Sedona.

Als we aankomen is het nog lekker rustig en rond half 10 beginnen we te lopen. De trail is ruim 6 mile lang (heen en terug) en is redelijk makkelijk. Een goed begin voor ons dus.
Ons is verteld dat we de kreek ’volgen’, dus als we na een minuut of 10 lopen bij de kreek aankomen en aan de overkant het pad zien, kijken we elkaar aan en denken we allebei hetzelfde “dat hebben ze ons niet verteld!”. Het is dus de bedoeling dat we de kreek oversteken. Nu is de kreek gelukkig niet diep en om het makkelijk te maken, zijn wat keien strategisch neergelegd. Maar keien worden nat en glad en daar moeten deze heldinnen dus opstappen… Heel voorzichtig lopen we over de keien naar de overkant en halen het zonder natte voeten. Pfff… opgelucht lopen we weer verder, maken een paar foto’s en lopen weer verder tot we bij de volgende oversteek komen! Inderdaad, we moeten weer de kreek oversteken. Ook hier liggen de keien strategisch in het water, maar te groot en te klein door elkaar. Ons vasthoudend aan een omgevallen boom gaan we bijna kruipend naar de overkant, maar ook nu halen we het zonder natte voeten!
 

We lopen op een lekker tempo door en komen nog veel meer overstekjes tegen, die we voorzichtig nemen. Ondertussen kom ik erachter dat mijn schoenen echt waterdicht zijn en vindt Monique uit dat de hare dat niet

zijn… Maar we worden steeds handiger en leniger.

Het einde van de trail eindigt in een canyon die vol staat met water. We kunnen wel verder lopen, maar hebben geen waterschoenen bij ons. En nee, ik ben zeker niet van plan om dat ijs- en ijskoude water in te gaan. Monique twijfelt… en blijft het komende halfuur twijfelen. Een stukje de canyon in levert namelijk erg mooie plaatjes op! Maar ja, het water is koud, nat en de stenen glad en je weet niet of het echt zo mooi is. Maar als een ander terugkomt lopen, die ook op blote voeten het water is ingegaan, besluit ze om toch het water in te gaan. Niet met haar dure camera, maar met het klik-en-schiet. Want stel je voor dat je valt!

Ze loopt het water in als een dare devil die totaal niet onder de indruk is van het koude natte water en gaat veel verder dan ze in eerste instantie wilde. Als ze voldoende foto’s heeft genomen, komt ze weer teruglopen.
Na haar voeten gedroogd te hebben, gaan we weer op pad. De terugtocht lijkt sneller te gaan en wat zeker sneller gaat, is de tig keer dat we de beek moeten oversteken! Jammer genoeg krijg ik een ontzettende pijn in mijn achillespezen waardoor we wat vaker moeten stoppen op de terugweg. Maar uiteindelijk steken we de laatste keer de beek over en rennen bijna naar de auto. Voordat we daar aan komen, kletsen we nog wat met een andere hiker die in eerste instantie denkt dat we uit Duitsland komen. Natuurlijk helpen we hem gauw uit de droom!
Bij de auto aangekomen, eten we nog wat en drinken we allebei een fles Gatorade leeg. Hierna stappen we in de auto en rijden we terug naar Sedona. We hebben nog één doel en nadat we een frappucino hebben gekocht rijden we direct door naar de Chapel of the Holy Cross, een katholieke kapel boven op een berg. Erg vreemd voor ons, want zoals iedereen wel weet blijven we altijd ver uit de buurt van kerken. Maar deze is speciaal, met name vanwege de ligging. Als we de kapel binnenlopen, zitten een aantal gelovigen in totale vervoering… Wij komen voor de ligging en die is inderdaad spectaculair! De kapel kijkt uit over de Red Rock Canyon rondom Sedona en Monique probeert nog stiekem een foto te maken, maar we voelen ons net indringers. Vooral vanwege de mensen die daar zitten te bidden. We lopen dus maar snel weer naar buiten, kijken nog wat rond, maken nog wat foto’s en lopen dan weer terug naar de auto.
In het hotel aangekomen besluiten we lekker te gaan bungelen aan de rand van het zwembad om onze voeten wat verkoeling te geven. We nemen een lekker drankje mee en zitten zo een uurtje aan de rand van het zwembad. Daarna relaxen we nog wat op de kamer, voordat we op zoek gaan naar een restaurant. Het wordt een Italiaans organisch restaurant en het eten is verrukkelijk!