Op een bootje langs de ....

Vanmiddag maken we een boottochtje. We hebben een tour geboekt en gaan met een jet boat Canyonlands in via de Colorado River!

Iets voor enen komt onze gids aanlopen met in zijn kielzog een lading oudjes! Niets mis mee, maar we voelen ons wel een beetje erg in de minderheid. Onze gids is Andrew en die heeft een droog soort humor waar wij wel om kunnen lachen. Hij komt een beetje sukkelig over maar ondertussen…

We gaan helemaal achterin zitten, lekker in de zon en hopen dat we niet te erg zullen verbranden. Maar Monique heeft nu vrij zicht om foto’s te kunnen maken.
We vertrekken op tijd en op nog geen 25 meter van het dock wordt de boot weer stilgelegd. Andrew gaat het een en ander vertellen. Bijvoorbeeld dat er 65 reddingsvesten aan boord zijn, maar dat het water slechts 2,5 feet diep is. Slaan we om of zinken we, dan kunnen we alsnog naar de kant lopen! Ook vertelt hij dat we zo’n 35 mile het park in zullen gaan en dat we zo’n 40 a 45 mile per uur zullen varen. Dat vinden wij leuk: niks sullig drafje, maar vaart erin!

We gaan weer een stukje verder en stoppen bij Spider Rock Arch. Hier wordt de boot weer stilgelegd en door de stroming liggen we lekker in een kringetje te dobberen, zodat iedereen de kans krijgt om foto’s te maken.
Een stukje verder zien we Jughandle Arch. Deze arch hebben we vorig jaar ook gezien toen we van de Shäfertrail afkwamen en via Potashroad terug reden. Ook hier worden weer de nodige foto’s gemaakt. Deze arch, zo vertelt Andrew, is populair bij de rots klimmers. Ze kunnen in de arch staan met hun voeten op de ene kant en hun armen op de andere kant!

Met een noodgang varen we weer verder. Door de harde wind in mijn gezicht kan ik mijn ogen amper open houden. Maar gelukkig stoppen we regelmatig. Op een gegeven moment stoppen we bij een boothelling waar verschillende rafters bezig zijn hun boten te water te laten. Hier kunnen we, als we moeten, gebruik maken van het toilet. Wij hoeven dat niet en blijven lekker op de boot. Beetje kletsen met anderen en ondertussen verbazen we ons dat het allemaal zolang duurt bij die rafters!

We varen weer verder en komen bij Thelma & Louise Point in Dead Horse Point State Park. Op deze rots is de slotscene van de film opgenomen. In de laatste scene rijden Thelma & Louise van de rots af. Andrew vertelt dat een van zijn collega’s geholpen heeft om spullen naar dit punt te brengen. Dat moest over water, want een andere mogelijkheid is er niet. De filmcrew moest ook toestemming hebben van de Parkservice, maar om toestemming te krijgen moest de filmcrew zich houden aan verschillende regels.
Er mocht geen benzine, olie of andere stoffen van de auto in het water terecht komen. Ook mocht de auto, bij het naar beneden storten, geen rotsen raken. Om dit voor elkaar te krijgen, werd de auto afgeschoten met een katapult!
Nadat de auto was afgeschoten, was de regisseur niet tevreden met het resultaat en moest een tweede auto er aan geloven. Dit keer werd het neerkomen van de auto wel goed bevonden, maar uiteindelijk werd de scene nooit vertoond in de film. De film eindigt op het moment dat de auto net loskomt van de grond!
De verklaring van de regisseur was dat het wel eens te definitief zou zijn voor het filmpubliek! Nou, geloof me… als je ziet hoe hoog die rotsen zijn, dan weet je dat het wel definitief is!

We stoppen weer op een plekje waar we een stukje kunnen wandelen. Ook nu blijven we op de boot, we drinken wat en we kletsen wat met de oudjes, die het bijzonder vinden dat we hier gewoon heen vliegen, een auto huren en gaan rijden!

Uiteindelijk komen in Canyonlands National Park. Officieel zijn we hier in niemandsland. Er is niemand, er woont niemand, je hoort niemand! Hier varen we nog een klein stukje in en dan is het alweer tijd om terug te varen.

Als we weer bij Potashroad komen, zien we een paar klimmers die gaan proberen om ’Wall Street’ te beklimmen. Het wordt zo genoemd omdat de rotsen vrij recht naast elkaar staan. Andrew vertelt dat de steen van de rotsen vrij zacht is en wijst ons op plaatsen waar de touwen van de klimmers enorm inkepingen hebben achtergelaten. Ook vertelt hij dat het regelmatig gebeurd dat een klimmer naar beneden valt. Soms worden ze dan ook nog eens overreden door een aanstormende auto! “That’s an extra bad day“, is het commentaar van Andrew!

Hierna komen we al snel aan bij de aanlegplaats en gaan we terug naar het huisje omdat we wel zin hebben in een bakkie leut, maar om er vervolgens achter te komen dat de koffie op is…