Live vanuit Phoenix

Na een hele hele hele lange dag liggen we eindelijk uit te puffen op heerlijke bedden, maar laat ik vooral bij het begin beginnen...

Donderdagochtend was natuurlijk het moment dat we Sadie naar het pension moesten brengen. Toch wel wat gespannen, want wat zou ze doen? Ons met die trouwe hondenogen na kijken of zou ze ons direct vergeten zijn? Ze had wel door dat er iets zou gaan gebeuren, want waar wij gingen in huis, daar ging Sadie ook!
Om kwart over 9 thuis vertrokken. Sadie ging in de auto meteen lekker liggen slapen, dat doet ze altijd, dus waarom nu niet. Zo'n 45 minuten later, kwamen we aan bij het pensioen en stond ze heel alert in de auto te kijken! Met z'n allen naar  binnen, waar Sadie direct los mocht en de boel op stelten ging zetten. Na wat formaliteiten, hebben we haar meegenomen naar de hondenren, waar ze een andere hond zag. Eerst ging ze maar eens heel onderdanig naar die hond toe (hij zag er ook wel angstaanjagend uit!), maar dat veranderde al snel... Voordat we het in de gaten hadden, begon ze die andere hond uit te dagen en had ze totaal geen oog meer voor ons. Toen zijn we maar weggelopen en ja, dat was wel even slikken! Maar we zijn ervan overtuigd dat ze het prima naar haar zin heeft.

De rest van de dag hadden we dus alle tijd om de laatste dingen te doen. Helaas lukte het niet om online in te checken, maar dat vonden we niet zo'n ramp. Vrijdagochtend om 6 uur (jahaaa, je leest het goed) gingen we op weg naar Schiphol. Alles verliep op rolletjes en om kwart voor 7 liepen we de vertrekhal binnen na uitgezwaaid te zijn door onze ouders. Op naar de self check in. Alle gegevens ingevoerd, als laatste werd gevraagd om het paspoort van Monique, maar... daar begon het. Er was een extra check nodig bij Monique. Ik zag al helemaal voor me dat ze een full body search zou krijgen, maar gelukkig voor haar vond de beveiliging dat niet nodig en konden we alsnog ingecheckt worden. Daarna door de douane, nog wat gegeten, bakkie leut gedronken en op  naar de gate. De benodigde vragen beantwoord en we mochten weer doorlopen. Althans, ik mocht doorlopen, want Monique moest opnieuw gecheckt worden. Maar ook hier was ze zo klaar.

Daarna begon het wachten en nog langer wachten, tot het boarden zou gaan beginnen. Schiphol is een prachtig vliegveld, maar alles duurt daar wel erg lang, hoor. Eindelijk konden we naar binnen en toen was het ook zo bekeken. In plaats van 10.10 uur zouden we om 10.00 uur vertrekken, maar doordat een passagier ziek werd en zijn/haar bagage van boord moest worden gehaald, werd het alsnog 10.10 uur. Het vliegtuig zat redelijk vol, ook met kersverse ouders die net adoptiekinderen hadden opgehaald in Zuid Afrika. En daar zaten toch leuke babies bij! Je zou er bijna eentje meenemen en aan iemand kado doen!
Na bijna 9 uur vliegen, kwamen we aan op Portland. We zaten vrij vooraan (rij 13... hoe ik dat toch heb kunnen boeken?!) en stonden dus redelijk snel buiten. Snel naar immigrations, waar we als een van de eersten aan de beurt waren. Dat ging vlotjes en voordat we het wisten, zaten we aan een lekkere cappuccino met een extra shot. Daarna nog wat gegeten en we konden weer naar de gate. Deze vlucht vertrok met een half uurtje vertraging door een defect aan de weet-niet-meer-wat! Maar om half 5 lokale tijd (tijd in Nederland half 2 's nachts) landden we in Phoenix.

Snel de bagage opgehaald en naar Hertz. Als gold member konden we weer direct doorlopen naar de garage waar de auto klaar stond. Het is een pracht auto! Een chevrolet Traverse, alles electrisch, met camera, sos dienst (bij een ongeluk wordt automatisch contact gezocht met 911), een dvd speler, onafhankelijke airco en met maar 900 mile op de teller! Highclearance en all wheel drive! En dit is wat we even snel hebben gezien. Morgen gaan we er maar eens een goeie blik op werpen!

Tot slot hebben we de navigatie aangezet en in 5 minuten zijn we naar ons hotel gereden. En nu... nu liggen we nog wat teevee te kijken en gaan we zo lekker slapen. We hebben er op dit moment 24 uur opzitten en dat vinden we eigenlijk wel genoeg...