Van Torrey naar Page via een omweg

Als eerste bedankt weer voor al jullie reacties. Het blijft leuk om ze te lezen, dus ga vooral zo door! Keep 'm coming! :-)

Ja hoor, we vertrekken weer en we zien weer wolken. Maar ook schijnt de zon nog in Torrey. De bewolking lijkt dus geen regen te bevatten.
We doen ons ding, ik zet koffie en gooi per ongeluk de koffie in het waterreservoir! Helemaal niet erg, de koffie drinken we toch gewoon op.

We checken uit en gaan op weg naar het tankstation. We zijn er inmiddels wel over uit dat dit voorlopig de laatste keer is geweest dat we hier waren. Mooie omgeving, maar we hebben Torrey en omgeving wel gezien.
Na het tanken, ijs voor de cooler en een betere bak koffie gaan we op pad via de Scenic Byway 12. Echt een prachtroute!

We kijken onze ogen weer uit en zoals altijd is Monique op zoek naar het perfecte berkenbossie om te fotograferen. We zien er een paar, de foto's worden gemaakt, maar we zullen zien of het echt de perfecte bossies zijn.

Via deze prachtweg komen we aan in Boulder. Nou denk je dat in Torrey niets te beleven is, maar geloof me, het kan nog veel erger! Welkom in Boulder en goodbye Boulder!

We rijden door naar Escalante. Dat ziet er beter uit. Nog steeds via de UT 12 komen we in Grand Staircase Escalante National Monument. Als je het zo ziet, is er niets moois aan, maar als je naar beneden kijkt en de vallei ziet liggen: PRACHTIG!

Voor de rest vind ik het gewoon een machtig park om te zien... Zeker door de bewolking die boven het monument hangt.

We hebben tijd genoeg om een leuke hike te doen en hebben onze zinnen gezet op Zebra Canyon. Deze slotcanyon ligt aan de Hole in the Rock Road (tja, ik verzin het echt niet zelf). Deze weg wordt slechter met regen, maar er wordt niet gewaarschuwd dat we echt een high clearance nodig hebben.

Des te dichter we bij milepaal 65 (onze afslag) des te donkerder wordt de lucht... En ja hoor, als we vlakbij komen begint het te stortregenen! Aangezien we geen regenkleding mee hebben, en het ten zeerste wordt afgeraden om met regen een slotcanyon binnen te gaan, besluiten we om door te rijden. We bekijken de mogelijkheden en besluiten naar Kolob Reservoir te rijden. Dit ligt aan de UT 14, een andere prachtweg die dwars door Cedar Breaks loopt.

Maar ook hier laat het weer ons in de steek. Op de UT 14 krijgen we een aantal fikse buien over ons heen. Gelukkig wordt het droger als we naar Kolob Reservoir rijden. De weg ernaartoe is lang... heel lang en kronkelig. Dus gas geven gaat wel, maar gas terugnemen moet al snel. De weg gaat over in een gravelroad, maar die is goed te rijden. Wel rijden we zowat over een paar schapen heen, die ineens besluiten om de weg over te steken! Helemaal overstuur rennen die schapen als een dolle achter elkaar aan!

Gelukkig voor hen rijden wij snel door en komen eindelijk bij Kolob Reservoir aan. Ook hier is het mooi en zonnig! We blijven hier niet zolang. We kunnen wel rond het meer rijden, maar de weg wordt steeds slechter en als voor de zoveelste keer onze hersenen van hun plek zijn gevallen, besluiten we om te draaien.

We rijden de lange weg terug naar UT 14. De schapen zijn inmiddels gekalmeerd en zijn rustig aan het grazen.

Alsof de duvel ermee speelt begint het weer te stortregenen als we de UT 14 op rijden. Het is zo slecht dat foto's maken geen optie is. Dus rijden we door richting Page. Pas aan het einde van UT 14 wordt het beter, maar kijken we tegen een heel donkere lucht aan!

Als we op de 89 zitten, begint het echt te stortregenen! Zelfs op de snelste stand houden de ruitenwissers de ramen niet schoon. Gelukkig zien we het in de verte lichter worden en al snel wordt het droog.

Rond 18 uur komen we in ons hotel aan. We checken in, gaan onze spullen naar de kamer brengen en besluiten al snel te gaan eten.